Παρουσίασε το βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη “Η κληρονομιά” η Αντιπεριφερειαρχης Μαγνησίας και Σποράδων Δωροθέα Κολυνδρίνη στο Public Βόλου παρουσία πλήθος κόσμου.
Αναλυτικά η παρουσίασή της:
“Καλωσορίζω στην πόλη μας το συγγραφέα των επιτυχιών Σπύρο Πετρουλάκη και θέλω από καρδιάς να σας ευχαριστήσω για την τιμή που μου κάνετε να μιλήσω για το νεοεκδοθέν βιβλίο το συγγραφέα με τίτλο « «Κληρονομιά».
Αγαπητέ Σπύρο να ξεκινήσω επισημαίνοντας πόσο πολύ χαίρομαι την πορεία και το έργο σου μέχρι σήμερα. Όλοι γνωρίζουμε το συγγραφικό ταλέντο του Σπύρου Πετρουλάκη. Εξαιρετικός, ευρέως γνωστός και από τον “Σασμό” βιβλίο το οποίο έγινε τηλεοπτική σειρά, πλην όμως έχει αποδείξει με σειρά βιβλίων του ότι επάξια έχει αναδειχθεί από τον κόσμο ως ένας από τους πιο αγαπημένους και αναγνωρισμένους συγγραφείς στη χώρα μας.
Είναι πολύ αισιόδοξο στις μέρες μας και στην ελληνική λογοτεχνία που υπάρχουν συγγραφείς που ανοίγουν πιο δύσκολους και σύνθετους δρόμους. Ο Σπύρος επιλέγει τον πιο δύσκολο, πιο γεμάτο, το δρόμο της τόλμης και δικαιώνεται από το κοινό. Αν μου επιτρέψετε να κάνω μία μικρή σύγκριση με τη θέση της Αντιπεριφερειάρχη που υπηρετώ τα τελευταία χρόνια, όταν ως Περιφέρεια Θεσσαλίας κατασκευάζουμε ή επιδιορθώνουμε οδικούς άξονες, υπάρχει σημαντική διαφορά μεταξύ ενός δρόμου που βρίσκεται στον όμορφο, πλην όμως επίπεδο θεσσαλικό κάμπο, και ενός δρόμου που βρίσκεται στο μαγευτικό πλην όμως δυσβατο Πήλιο. Ο Σπύρος σαφέστατα με την πορεία και το έργο του βαδίζει στον ορεινό, τον δύσκολο, αυτόν με τις περισσότερες προκλήσεις.
Στην Κληρονομιά, το βιβλίο που παρουσιάζουμε σήμερα, αναφέρεται στις ζωές διαφορετικών χαρακτήρων που ξαφνικά βρίσκονται αντιμέτωποι με ιδιαίτερα πρωτοφανείς και δύσκολες προκλήσεις. Μέσα στις 480 σελίδες του βιβλίου ο αναγνώστης γίνεται συμμέτοχος στις πολυτάραχες ζωές των ηρώων του.
Το βιβλίο ξεκινάει στις αρχές του 1930 στην Πελοπόννησο, η οποία βιώνει εκείνη την περίοδο, για ακόμη μία φορά, τη σταφιδική κρίση. Το αποκαλούμενο «χρυσάφι» της ελληνικής γης και η καλλιέργειά του υπήρξε η αφορμή να ξεκινήσουν σφοδροί κοινωνικοί αγώνες από τους παραγωγούς με εξεγέρσεις και κινητοποιήσεις που κορυφώθηκαν τα επόμενα χρόνια. Ο συγγραφέας μέσα από τις σελίδες του βιβλίου μας κάνει συμμέτοχους στα προβλήματα, τις έννοιες και τις αγωνίες των κατοίκων να αγωνιστούν και να παλέψουν για καλύτερες ημέρες, για επιπλέον δικαιώματα και κοινωνική δικαιοσύνη. Κατά κάποιο τρόπο μπορούμε να πούμε ότι ταυτιζόμαστε με τα δίκαια αιτήματά τους και την ανάγκη να απαιτήσουν δικαιοσύνη και ισονομία. Μέσα σε αυτό το ασταθές οικονομικοκοινωνικό περιβάλλον γεννιέται ένας έρωτας, παράνομος, σε εκείνη την εποχή που μας συνοδεύει παράλληλα. Οι πράξεις τους όμως, όσο μπορώ να αποκαλύψω απόψε, αφήνουν σύμφωνα με τον συγγραφέα μία βαριά κληρονομιά στις επόμενες γενιές.
Και ερχόμαστε στο σήμερα όπου οι κληρονόμοι αυτής της περιόδου βλέπουν την καθημερινότητά τους να ανατρέπεται από εξελίξεις που ουδέποτε μπορούσαν να διανοηθούν. Ήρωες του βιβλίου αλλά και άνθρωποι της διπλανής πόρτας, που βλέπουν τη ζωή τους να ανατρέπεται και να χάνουν την ισορροπία τους. Πόσο συχνό είναι όμως αυτό το φαινόμενο και στη ζωή μας. Πόσο εύκολα αλλάζουν άρδην τα πράγματα στην καθημερινότητά μας από μία απόφαση, από μία πράξη, από ένα γεγονός. Δεν είναι συνεπώς τυχαία η σπουδαία ικανότητα του συγγραφέα να ταυτιζόμαστε με αυτούς τους ήρωες και να ερχόμαστε στη θέση κάθε χαρακτήρα ανάλογα με αυτά που βιώνει και σκέφτεται. Και μπορεί στην περίληψη στο οπισθόφυλλο να αναφέρεται το όνομα του Πάρι, του δικηγόρου του βιβλίου που βιώνει ένα τραγικό οικογενειακό δράμα, πλην όμως δεν είναι ο μόνος πρωταγωνιστής. Σε αυτό το βιβλίο όλα τα πρόσωπα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως πρωταγωνιστές. Και αυτό είναι ένα από τα χαρακτηριστικά του βιβλίου. Ότι δεν ταυτίζεσαι ή δεν ακολουθείς τον κεντρικό ήρωα, γιατί δεν υπάρχει. Όλα τα βασικά πρόσωπα είναι πρωταγωνιστές και τα πρόσωπά τους σκιαγραφούνται με τέτοια δεξιοτεχνία από το συγγραφέα που επιθυμείς και μπορείς να μπεις στη θέση του καθενός, εναλλάσσοντας ρόλους ανάλογα τη σκηνή και το κεφάλαιο με έντονο σασπένς και ανυπολόγιστες ανατροπές.
Θεωρώ ότι το χαρακτηριστικότερο στοιχείο που έχει το βιβλίο αυτό είναι τα ηθικά διλήμματα που βάζει τον αναγνώστη τόσο κατά τη διάρκεια της ανάγνωσής του όσο και μετά το τέλος αυτού. Διλήμματα που τίθενται τόσο για τη συμπεριφορά των χαρακτήρων που δρουν στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα όσο και αυτών που ζουν και δρουν στη σύγχρονη εποχή. Πρόκειται για διλήμματα σκληρά και δύσκολα που ο συγγραφέας με μεγάλη επιτυχία περνάει υποσυνείδητα στον αναγνώστη θέτοντάς τον στη θέση του πατέρα, της μητέρας, της συζύγου, του γιατρού, του δικαστή, του συνηγόρου.
Αυτό άλλωστε είναι και η μαγεία αυτού του βιβλίου. Μπορεί να ακουστεί σε πολλούς τετριμμένο αλλά ο αναγνώστης βιώνει έναν μεγάλο έρωτα, συγκινείται και διχάζεται από τα διλήμματα που τίθενται και τα εγκλήματα που συντελούνται, μεταφέρεται στη δικαστική αίθουσα και στους διαδρόμους του νοσοκομείου. Με τη συνεχή όμως πλοκή του βιβλίου και της ικανότητας του συγγραφέα να μας κρατάει σε εγρήγορση, παράλληλα με τις εικόνες του βιβλίου γεννιούνται στο μυαλό μας διάφορες σκέψεις, διλήμματα, ανθρώπινες αδυναμίες και έντονα συναισθήματα. “Για να σώσεις τη ζωή του παιδιού σου μέχρι πού μπορείς ή επιτρέπεται να φτάσεις;”
Μου δίνεται όμως σήμερα η ευκαιρία να ευχαριστήσω και αναδείξω τη σπουδαία αναφορά του συγγραφέα σε μείζονες κοινωνικές διαδικασίες. Ο Σπύρος Πετρουλάκης τολμάει να ανοίξει πολύ σημαντικά ζητήματα που μεταξύ άλλων απασχολούν τη σύγχρονη εποχή και την κοινωνία της, αυτά της εξωσωματικής γονιμοποίησης, της μεταμόσχευσης και της υιοθεσίας. Με την ανάλυση των χαρακτήρων και των καταστάσεων που αυτοί βρίσκονται αντιμέτωπoι ο Σπύρος αγγίζει τέτοια ευαίσθητα θέματα προσφέροντάς μας πολύπλευρες οπτικές από τους ήρωες του βιβλίου.
Ποιος όμως δεν μπορεί να μην ταυτιστεί και να μην επιβεβαιώσει ότι καθημερινά βρισκόμαστε όλοι μας ενώπιον διλημμάτων εύκολων ή δύσκολων, κρίσιμων ή αδιάφορων, ενώπιον καταστάσεων που μας αναγκάζουν να λάβουμε ευχάριστες ή δυσάρεστες αποφάσεις.
Παράλληλα με όλα αυτά, στις αναλυτικές και λεπτομερείς αναδρομές στο παρελθόν της ελληνικής περιφέρειας δίνει στοιχεία για τη καθημερινότητά της, τις σχέσεις των ανθρώπων και την κοινωνικοπολιτική κατάσταση που επικρατούσε.
Δανειζόμενη ένα τραγούδι από το Κρητικό όπως ο συγγραφέας συγκρότημα τους Χαϊνηδες, θέλω να τονίσω ότι ο Σπύρος μας μεταφέρει μαεστρικά μεταξύ του παρόντος και του παρελθόντος με την ευελιξία και την τέχνη ενός ακροβάτη, με τέτοια ικανότητα που εντείνει στον αναγνώστη την αγωνία και τη δίψα να συνεχίσει.
Η κληρονομιά περιγράφεται ως δικαστικό θρίλερ. Με την εμπνευση και την πένα του Σπύρου θα προσέθετα και τη λέξη εικονογραφημένο, καθώς πέρα από την φωτογραφία στο εξώφυλλο, η εξαιρετική γραφή του προκαλεί με την ανάγνωσή εύκολα και άκοπα το διαρκή σχηματισμό εικόνων με τη δράση, την αγάπη, τα πάθη και τα βιώματα των χαρακτήρων. Αναφέρω χαρακτηριστικά από το βιβλίο: «Άλλωστε έτσι συμβαίνει πάντοτε με τα μεγάλα πάθη. Κάτι χάνεις, κάτι κερδίζεις. Δεν μπορείς ποτέ να είσαι και κερδισμένος και χαμένος»
Με όλα αυτά λοιπόν θέλω να σας προκαλέσω και να σας προσκαλέσω να το προμηθευτείτε και να το διαβάσετε. Είμαι βέβαιη ότι θα σας συναρπάσει με την ιδιαίτερη πλοκή του, με τους πολυσχιδείς χαρακτήρες των ηρώων και με την ακατάπαυστη δράση. Είμαι πεπεισμένη ότι για όλα όσα προανέφερα ότι το βιβλίο αυτό θα γίνει και πρέπει να γίνει ευρέως γνωστό στην ελληνική επικράτεια πριν από την μεταφορά και προβολή του στη μικρή ή τη μεγάλη οθόνη. Γιατί για αυτό είμαι ήδη βεβαιη.
Σας ευχαριστώ θερμά και ιδιαίτερα τον αγαπητό Σπύρο. Καλοτάξιδη η κληρονομιά. “